Ponieważ zarówno nitrozo jak i nitrobakterie należą do rzędu „tlenowców”, przeto dla skutecznej ich działalności niezbędnym jest swobodny dostęp powietrza do ulegającej rozkładowi materii organicznej. Doświadczenia wykazały, że jednak pewien niedobór (lecz nie brak zupełny) w tlenie wolnym może nawet nie odbić się ujemnie na procesach nitrylikacyjnych, jeśli masa organiczna posiadać będzie pewny umiarkowany oczywiście, lecz dość znaczny zapas wilgoci atmosferycznej. Prawdopodobnie dla tego że wilgoć taka zawiera rozpuszczony w niej tlen.
Co się tyczy chemicznych czynników, to stwierdzono, że obecność wolnych kwasów bezwarunkowo powstrzymuje nitryfikację, natomiast umiarkowana obecność zasad, zwłaszcza w wodzie nierozpuszczalnych, jak węglan wapnia jest koniecznym warunkiem nitryfikacji, nie tylko zobojętniają one bowiem powstające kwasy azotawy i azotowy, lecz pobudzająco oddziaływają na samą energię życiową drobnoustrojów nitryfikujących. Sole kwasu fosforowego sprzyjają nitryfikacji. W miarę obniżania się temperatury poniżej optimum – nitryfikacja słabnie, a nawet ustaje niemal zupełnie przy obniżeniu do 5 stopni C.