W chwili kwitnienia, które na owsie odbywa się tylko po południu, najliczniej pomiędzy godziną 4-tą a6-tą, zachowują się kwiaty wielkie inaczej, niż mniejsze. Plewy pierwszych odmykają się nie wiele, u drugich otwierają się szeroko, prawie pod kątem prostym; znamiona wychylają się przy tym daleko na zewnątrz.

Ponieważ kłoski zwieszają się także w czasie kwitnienia na dół, można by więc przypuszczać, iż u owsa dane są wszelkie warunki, ułatwiające obcozapylanie. Udowodniono jednakże, że pojedyncze kwiaty zapylają się same; naturalne skrzyżowanie jest wprawdzie możliwe, lecz zdarza się bardzo rzadko.

Żyto i pszenica zaczynają kwitnąć wkrótce po zupełnym wykłoszeniu się, t. j. po wyjściu kłosów z pochwy listnej; wykłoszone kłosy jęczmienia i wiechy owsa są już najczęściej zapylone i zapłodnione, z tego powodu, należy do sztucznego krzyżowania brać kłosy i wiechy, których kłoski jeszcze pochwą listną są okryte.

Należy i to uwzględnić, że w każdym kwiatku dojrzewają organa męskie i żeńskie prawie jednocześnie.

Pyłek kwiatowy, użyty do krzyżowania, powinien posiadać własność zapładniania, a znamię winno być prawidłowo rozwinięte i skłonne do przyjęcia pyłku. Najłatwiej stosunkowo krzyżować pszenicę, trudniej już jęczmień i owies, które mają bardzo delikatne organa rozrodcze.