Obornik jest po dziś dzień fundamentem kultury roli. Nie tylko chodzi o umiejętne zużytkowanie tych ilości gnoju, które gospodarstwo produkuje, ale każdemu gospodarzowi zależy na tym, by produkcję gnoju podnieść.
Jednym z najwydatniejszych sposobów zwiększania produkcji obornika jest podniesienie wydajności łąk. Gleby łąkowe są bogate w azot w ten składnik pokarmowy, którego roślina dużo potrzebuje i który jest najdroższy. Z powodu dużej wilgotności i utrudnionego dostępu powietrza, gleby te zawierają dużo próchnicy i azotu. W glebach torfowych zawartość próchnicy dochodzi do 90%, a azotu do 2 – 3% suchej substancji.
Przez racjonalne zagospodarowanie łąk i należyte zastosowanie nawożenia można doprowadzić dobrą łąkę do produkcji 60 kg. i więcej z 1 ha siana o dużej zawartości białka. To też siano z dobrej łąki ma znacznie większą wartość odżywczą, aniżeli liche siano. Doświadczenie wykazało, że na wyprodukowanie pewnej ilości mleka, czy masła wystarczyło 7,5 kg. dobrego siana, gdy na tę samą wydajność potrzeba było cztery razy więcej siana z łąk kwaśnych. W oparciu o obfitą produkcję dobrego siana powiększyć można wydatnie ilość hodowanego inwentarza, przez co uzyskuje się większą ilość obornika.
Obornik jest w każdym gospodarstwie nie tylko najważniejsze źródłem pokarmów dla roślin, ale i znakomitym środkiem służącym do podtrzymania sprawności gleby i jej kultury. Racjonalne przechowywanie i stosowanie obornika zapewnia takie podniesienie plonów, że często decydować może o dochodowości gospodarstwa.