Strzec się tylko trzeba przedwczesnego rozmnażania odmiany, dostatecznie jeszcze niewypróbowanej i niezupełnie ustalonej, gdyż postępowanie takie naraża nieraz na wielki zawód i zmusza hodowcę do rozpoczęcia na nowo pracy około uszlachetnienia skrzyżowanego produktu.

Aby wytworzyć nową odmianę z ustalonym typem i własnościami trwałymi, trzeba skrzyżowane zboże uprawiać starannie przez cały szereg lat i strzec go przed zapłodnieniem obcym pyłkiem.

Krzyżowanie zbóż w celach rolniczych zużytkowali pierwsi Anglicy.

Raynbird z Lwerstoke zapłodnił pszenicę Pipers-Thickset pyłkiem pszenicy Hopetoion, a otrzymany produkt nazwał Raynbird Hybrid. Sliirreff wytworzył przez zapylenie odmiany Shirreffs bearded wbite odmianą Talwera pszenicę King Richard, z której w 4-tem pokoleniu uzyskał nową odmianę, nazwaną King Red chaff wbite.

We Francji wyhodował znakomity hodowca H. Vilmorin trzy bardzo piękne odmiany pszenicy, a mianowicie: Aleph, przez skrzyżowanie odmiany Noe Flandryjską białą, Dattel, przez skrzyżowanie odmiany Ckiddam odmianą Prinz Albert i Lamed, przez skrzyżowanie odmiany Prinz Albert odmianą Noe.