Energia ta niezbędną jest bakteriom siarczanym przede wszystkim do zdobycia pokarmu węglowego, podobnie bowiem, jak i drobnoustroje nitryfikacyjne czerpią one węgiel nie z substancji organicznej, lecz z wolnego kwasu węglowego, zawartego w danym środowisku. Utlenienie siarkowodoru na kwas siarkowy może być spowodowanym jeszcze przez cały szereg innych drobnoustrojów tz.
Wiedza podstawowa Archive
Bakterie siarczane rozwijać się mogą jedynie w dostępie powietrza i w środowisku, zawierającym siarkowodór. Siarkowodór ten bakterie siarczane pochłaniają a następnie utleniają go tlenom, pobranym z powietrza, wskutek czego właśnie wewnątrz ich ciała powstaje wolna siarka. Ta gromadząca się siarka częściowo zużytą zostaje do budowy białkowych składników ciała bakterii,
Rozpatrując przeistoczenia, zachodzące w azotowych składnikach materii organicznej nie można milczeniem pominąć tych przemian, jakim podlega siarka, zawarta w ciałach białkowych. Wiadomo bowiem z jednej strony, że siarka jest niezbędnym składnikiem pokarmowym roślin, z drugiej zaś, że pewne je, związki trująco wprost na rośliny oddziaływają. Gdy ciała białkowo ulegają
Takimi są w krótkim zarysie główne procesy, jakiem podlegać może pod wpływem bakterii azot zawarty w organicznych związkach. Reasumując przytoczone dane w tym względzie podzielić możemy czynne tu bakterie na następujące grupy: 1) bakterie amoniakalne; 2) bakterie nitryfikujące; 3) bakterie asymilujące amoniak i saletrę i przekształcające te związki w
Obecność łatwo rozkładanych związków organicznych bezazotowych jest również niezbędnym warunkiem żywotności zaangażowanych w procesach denitryfikacyjnych bakterii. Utlenienie tych bowiem związków, jako związane z wydzieleniem się ciepła, daje bakteriom denitryfikującym energię niezbędną do redukowania azotanów i azotynów. Stwierdzono dalej że denitryfikacja właściwa t. j. powstanie wolnego azotu mieć może miejsce
Najbardziej nieporządanym zjawiskiem w procesach rozkładowych azotowych składników masy organicznej jest wywiązywanie się pod wpływem pewnych biologicznych procesów azotu w stanie wolnym, czyli „denitryfikacja” w ścisłym słowa tego znaczeniu. Denitryfikacja właściwa polega na stopniowym odtlenieniu azotanów przez bakterie denitryfikujące aż do wolnego azotu. Proces ten odbywa się w dwóch
Co się tyczy bakterii czynnych w tym procesie, to należą one przeważnie do tlenowców względnych; optimum temperatury dla nich wynosi około 35 stopni C.; wiele z nich należy do gatunków chorobotwórczych; przeważnie są to postacie pałeczkowate obdarzone ruchem własnym. Przyczynę powodowanych przez te bakterie procesów redukcyjnych wytłumaczyć można w
Doświadczenia wykazują, że w warunkach podobnych temuż samemu losowi ulec może nawet tak daleko posunięty produkt nitryfikacji jak saletra. Powyższy proces aczkolwiek przeważnie niepożądany, nie jest jednak dla rolnika bezwzględnie szkodliwym, azot bowiem, przeistoczony w postać organiczną z chwilą przefermentowania łatwo rozkładalnych związków bezazotowych, w odpowiednich warunkach, może z
Charakterystyczną cechą procesów denitryfikacyjnych, jak już zaznaczyłem, jest to, że produkty azotowe, powstające tu, bądź odznaczają się skomplikowaną budową chemiczną, wskutek czego są bezpośrednio dla roślin nieprzyswajalne; bądź też składają się z ciał lotnych, co znów obniża ilościowo wartość odżywczą składników nawozowych. Jeśli substancja organiczna, w której dzięki bakteriom
Ponieważ zarówno nitrozo jak i nitrobakterie należą do rzędu „tlenowców”, przeto dla skutecznej ich działalności niezbędnym jest swobodny dostęp powietrza do ulegającej rozkładowi materii organicznej. Doświadczenia wykazały, że jednak pewien niedobór (lecz nie brak zupełny) w tlenie wolnym może nawet nie odbić się ujemnie na procesach nitrylikacyjnych, jeśli masa
- 1
- 2