Krzyżowanie zasadza się na zespoleniu własności dwóch odmian przez wzajemne ich zapłodnienie.

Produkty krzyżowania okazują zwykle w drugim już pokoleniu i w następnych wielką zmienność; celem systematycznego doboru i hodowli jest przytłumienie owej zmienności w tych osobnikach, uzyskanych przez skrzyżowanie, których własności uważamy za pożyteczne. Ustalenie pożytecznych typów i utworzenie tym sposobem nowej odmiany jest nie tylko rzeczą trudną, wymagającą zupełnego oddania się tej pracy, ale w skutkach nie zawsze pewną.

Krzyżowanie jest niezawodnym środkiem wywoływania zmienności; nawet takie stałe odmiany, które nie dają się już uszlachetnić przez selekcję, po skrzyżowaniu, są skłonne do wytwarzania nowych form, lepszych może od dawniejszych.

Krzyżowanie uskuteczniamy w rozmaity sposób, gdyż, albo mając z góry określony cel, staramy się połączyć i utrzymać w potomstwie jedną lub kilka dobrych cech zboża, albo też krzyżujemy na chybił trafił, a z uzyskanych tym sposobem nowych form, wybieramy do dalszej hodowli i staramy się ustalić tylko te, które uważamy za najlepsze.