Nitryfikacja cz. 2

By admin

14 czerwca, 2017 Wiedza podstawowa No comments
Tagi: siarka na trądzik, siarka organiczna na stawy, siarka organiczna w proszku, siarka organiczna dawkowanie, siarka powłoki elektronowe, siarka rozpuszczalność

Bakterie czynne w pierwszej fazie, otrzymały miano azotyno-twórczych „nitrozobakteryp”. Odróżniamy tu dwie odmiany: kulistą i laseczkowatą (Nitrozomonas). Bakterie, należące do odmiany Nitrozococcus, pozbawione są ruchu własnego, natomiast odmiana Nitrozoinonas posiada narządy ruchu pod postacią rzęsek, wskutek czego zdolną jest do wykonywania pewnych aczkolwiek bardzo powolnych ruchów. Obydwie odmiany są to tlenowce bardzo czułe na temperaturę i choć „optimum” dla nich jest dość wysokim – wynosi bowiem około 37 stopni C., to jednak do zabicia wystarcza pięciominutowe ogrzewanie w temperaturze 40 – 42 stopni C. W miarę obniżania optimum nitryfikacja słabnie, a nawet ustaje zupełnie w temperaturze około 8 stopni C.

Nader ważną cechą bakterii azotynotwórczych, jest to, że wbrew większości bakterii, posiadają one właściwą wyższym organizmom roślinnym zdolność posiłkowania się kwasem węglowym, jako źródłem pokarmu węgłowego, niezbędnego dla budowy organicznych składników ich ciała.

Energii niezbędnej do procesu asymilacji dostarcza tym bakteriom jednak nie światło słoneczne, jak to ma miejsce u roślin wyższych; przeciwnie jest ono dla nich szkodliwym jak dla większości bakterii, stąd też praca bakterii azotyno – twórczych odbywa się w ciemności – potrzebną zaś energię znajdują one w procesach, których są powodem: przemianę amoniaku w kwas azotawy rsp. azotyny, rozpatrywać należy jako proces, polegający na utlenieniu amoniaku, wiemy zaś z chemii, że przy procesie utleniania wydziela się zawsze pewna ilość ciepła, to właśnie ciepło służy bakteriom azotyno – twórczym za źródło energii w procesie asymilacji.