Bogactwo nowych typów w potomstwie bywa tym obfitsze, im mniej stałymi są osobniki, do krzyżowania użyte; im więcej zaś otrzymamy zmian, tym prawdopodobniejsze jest, iż znajdziemy między niemi coś pożytecznego. Zauważono także, że w ogóle bardzo stałe formy z trudnością się krzyżują.
Krzyżowanie nie u wszystkich zbóż może być stosowanym z równie pomyślnym skutkiem. W życie np., które zapładnia się i krzyżuje łatwo, prawie niemożliwym jest ustalenie otrzymanej nowej formy, albowiem potomstwo jej ulega nadzwyczaj łatwo naturalnemu skrzyżowaniu.
U pszenicy natomiast, owsa i jęczmienia, jest zapłodnienie dwóch oddzielnych roślin utrudnionym, z tego powodu. skrzyżowanie dwóch odmian wymaga sztucznego opylenia, t. j. usunięcia pylników z kwiatów jednej odmiany, a następnie przeniesienia na znamię pyłku z kwiatu drugiej odmiany.